De biecht

Bij het begin van de Vasten is het belangrijk om even stil te staan bij een vergeten sacrament: de biecht. De blog 'Geloven leren' postte hierover een mooie tekst:

Een klein artikeltje wijden aan de biecht kan geen kwaad, net voor het begin van de vasten. De biecht is immers het kneusje onder de sacramenten. Biechten is ook het moeilijkste van alle sacramenten, want het vraagt nederigheid en overgave. Andere sacramenten worden beleefd als een sociale gebeurtenis waarbij de geloofsgemeenschap of het gezin bijeenkomt, maar de biecht is een individueel engagement. Dat is ook niet zo gek als je bedenkt waar het feitelijk over gaat: door je zonde heb je je buiten de gemeenschap met God geplaatst, dus moet je Hem in eenzaamheid tegemoettreden om verzoening te vragen. Het is pas nadat je je met God verzoend hebt, dat je terug volwaardig lid wordt van de gemeenschap en bijvoorbeeld het gemeenschapssacrament van de eucharistie kan ontvangen. Dat is te zeggen: in het geval dat je doodzonde hebt begaan. Een tweede moeilijkheid is dat de biecht zo goed als in onbruik is geraakt, en dat de perceptie ervan heel diffuus is geworden. Moet het nu wel of niet? Bestaat het überhaupt nog? Moet het in een biechtstoel of gewoon bij mij of de pastoor thuis? is het niet genoeg naar een biechtviering te gaan? Welke zonden moet je biechten? enz… Niet dat er op alle vragen een eenduidig en deterministisch antwoord hoeft te zijn, maar ietwat concrete en eenduidige informatie helpt wel om een mens keuzes te laten maken. Iemand die voor de eerste keer zou willen biechten, moet minstens drie hordes overwinnen. De eerste horde is de noodzaak van de biecht te beseffen. De tweede horde is zichzelf voor te bereiden om het sacrament te ontvangen. De derde horde is een priester te vinden die het sacrament kan toedienen. Voor je naar een priester stapt, moet je eerst de keuze maken hoe je wil biechten. Dat ligt veel aan je persoonlijkheid en aan de relatie die je wil opbouwen met je biechtvader en wie je daarvoor kiest. Je kan kiezen voor een heel open biechtgesprek, van aangezicht tot aangezicht, waarin de voltrekking van het sacrament haast spontaan wordt verweven, of voor een klassieke biecht, waarbij bepaalde vormelijkheden het sacrament ondersteunen.

Lees verder